1- آموزش بهداشت عمومي

2- بهداشت مادر و کودک

3- بهداشت محيط

4- پيشگيري و کنترل بيماريهاي واگيردار و مزمن

5- خدمات آزمايشگاهي

6- خدمات پزشکي و پرستاري

7- خدمات مرتبط با امور جمعيت و تنظيم خانواده

8- نظارت بر مواد خوراکي ، بهداشتي و داروئي

9- خدمات بهداشتي در شرايط اضطراري

10- بررسيهاي آماري ، تحقيقات و ارزشيابي در امور بهداشتي

    تا 3900 سال قبل از ميلاد مسيح ، بيماري صرفا يک بلاي آسماني به شمار مي آمد. اسقلبيوس اولين کسي بود که به فکر افتاد براي بيماران چاره اي پيدا کند و اين نقطه آغاز در تاريخ بهداشت عمومي بود. اما پس از گذشت زماني بس طولاني و رشد بسيار کند در زمينه بهداشت عمومي در سال 1516 توماس مور در اشاعه اين فکر که بهداشت حافظ سلامتي است و طبابت ترميم کننده آن کوشش بسيار نمود

   براي اولين بار گرانت در سال 1662 مبادرت به تجزيه و تحليل آمار مرگ و مير در انگلستان نمود . در حدود سالهاي 1700 يک پزشک ايتاليائي به نام رامازيني شروع به نوشتن مقالاتي درباره بيماريهاي حرفه اي نمود

   توسعه و تکامل بهداشت عمومي در قرن نوزدهم نتيجه پيشرفت دانش و احساس مسئوليت اجتماعي جوامع اروپائي بود در اين دوره ادوين چادويک و جان پيتر فرانک در اجراي برنامه هاي بهداشتي کوشش فراوان نمودند   در سال 1840 فرانسه اولين شبکه ملي خدمات بيمارستاني را طرح ريزي نمود و در حدود همين دهه ، دانمارک خدمات بيمارستاني را جزو وظايف شهرداريها دانست و برخي ديگر از کشورهاي اروپائي طرفدار سيستم بيمه خدمات درماني شدند

•اولين كنگره بين المللي بهداشت عمومي در سال 1851 در پاريس تشكيل گرديد. در فاصله بين سالهاي 1849 تا 1854 جان-اسنوکه در لندن طبابت مي کرد اپيدميولوژي وبا را مورد مطالعه قرار داد و در سال 1856 ويليام باد نظير همين مطالعه را در مورد تيفوئيد انجام داد