تغییرات جمعیتی مطابق الگوی کشورهای در حال توسعه بوده و طبق برآورد سازمان ملل هجدهمین کشور پرجمعیت جهان است .

خصوصیات رشد جمعیت در ایران

طی 100 سال اخیر در حال افزایش

بعد نقطه اوج ( 1355 – 1365 ) در حال کاهش

شمارش جمعیت ایران در سال 1316 شمسی آغاز و جمعیت ایران بین 8 تا 10 میلیون نفر برآورد گردید .

اولین سرشماری عمومی کشور رسما در سال 1335 شمسی صورت گرفت و هر 10 سال یک بار تکرار می شود .

جمعیت ایران

در سال 1280   9 میلیون نفر

در سال 1330 ( در طی 50 سال )  16 میلیون نفر

در سال 1375 ( آخرین سرشماری )  حدود 60 میلیون نفر

آخرین برآورد جهانی  67 میلیون نفر

میزان رشد در فاصله سالهای 1280 و 1290   0/6 درصد

در دوره 1330 – 1335   3/1 درصد

در فاصله 1335 – 1365   3/9 درصد

در فاصله 1365 – 1375   1/9 درصد

( به علت کاهش باروری از میزان رشد جمعیت کاسته شد.)

افزایش جمعیت : کاهش زمینهای کشاورزی در نتیجه شهرسازی و کارخانه سازی ،افزایش حجم استفاده از آب شیرین برای آبیاری و تامین مواد غذایی و کمبود آب سالم به علت نفوذ فاضلابها و زباله های صنعتی در آبها،افزایش تولید گازهای گلخانهای ،کاهش جنگلها و افزایش دی اکسید کربن.
میزان استفاده از آب سالم در ایران
در سال 1374       98/4درصد شهر      82درصد روستا
در سال 1376        94/5 برای کل جمعیت