افزايش شتابان تعداد تصادفات رانندگي ومتعاقباً افزايش مرگ ومير ناشي از اين سوانح وتصادفات درسالهاي اخير،توجه بسياري از مسئولين وبرنامه ريزان کشور را به خود معطوف کرده است.نرخ رشد تصادفات رانندگي و مرگ ومير ناشي از اين سوانح وتصادفات درسالهاي اخيربه طور فاجعه آميزي افزايش يافته وباعث صدمات ولطمات جبران ناپذيري بر مناسبات اقتصادي واجتماعي کشورشده است.

مرگ وميرهاي ناشي ازسوانح وتصادفات رانندگي در سالهاي اخيرباتوجه به ابعاد وسيع مسئله چندان که بايد مورد توجه قرارنگرفته است وتا کنون برآورددقيقي در مورد هزينه هاي اقتصادي مرگ وميرهاي ناشي ازسوانح وتصادفات رانندگي نشده است.با توجه به آثار منفي که اين مرگ وميرها در بلند مدت مي تواند بر اقتصاد کشور به جاي گذارد لزوم کنترل اين مرگ وميرها نيز ضرورت پيدا خواهدکردوبراي  شفاف ترشدن بعدفاجعه آگاهي از بار اقتصادي اين مرگ وميرها برپيکرة اقتصادي کشور ضرورتي انکار ناپذير خواهد داشت.تحقيق حاضر تلاشي است در جهت رسيدن به اين اهداف وبرآورد بار اقتصادي مرگ وميرهاي ناشي ازسوانح وتصادفات رانندگي در سال 1381.

سوانح وحوادث رانندگي تهديدي جدي براي سلامتي انسانها در سراسر دنيامي باشد.در کشورهاي  توسعه يافتة صنعتي راهکارهاي مقابله با سوانح وحوادث با دقت وحساسيت بررسي شده است ولي در کشورهاي درحال توسعه اينگونه نيست (Soori&Nagavi,p:1).

          اميد به زندگي در بدوتولد يكي از شاخص هاي توسعه يافتگي كشورها به شمار مي آيد و يكي از اهداف برنامه ريزان براي توسعه, افزايش اميد به زندگي در بدو تولد است. شاخص هاي تعيين كننده اميد به زندگي دربدو تولد , ميزان هاي مرگ‌ و مير ويژه سني مي باشد. هر چه ميزان‌هاي مرگ‌ و مير در سنين پايين مخصوصاً سنين زير 5 سال كمتر باشد اميد به زندگي روبه فزوني خواهد گذاشت و مرگ‌و مير در سنين 5 سال در كشور ما تا حد زيادي تحت كنترل درآمده  است, اما هنوز فاصله زيادي با كشورهاي توسعه يافته دارد. عامل مهم ديگري كه اميد به زندگي را تحت تاثير قرار مي دهد مرگ‌ و مير جوانان و افراد ميانسال است. با توجه به اينكه مرگ‌وميرهاي ناشي ازسوانح و تصادفات رانندگي بيشتر سنين مياني و پايين را تحت تاثير قرار مي دهند, تاثير منفي اين مرگ‌وميرهاي روي اميد زندگي در بدو تولدودر نتيجه روي اقتصاد وجامعه اجتناب ناپذير خواهد بود.

 اهميت پژوهش: