عوامل
مربوط به اوضاع طبیعی و جغرافیایی که در توسعه اقتصادی اجتماعی تاثیرگذار هستند تغییرناپذیر یا به
کندی دچار تحول و دگرگونی می شوند. باتوجه به اینکه منابع طبیعی روبه کاهش هستند
مثلا سالانه بخش بزرگی از زمین های قابل کشت درجریان فرسایش شسته می شوند مهار
عوامل طبیعی و انسانی ویرانگر حائز اهمیت است.
بلندی:
بلندی های ایران شامل:
کوههای
شمالی: بلندترین قله این کوهها قله دماوند با ارتفاع 5610 متر است.
کوههای
غربی: بلندترین این رشته کوهها دنا با ارتفاع 4409 متر است.
رشته
کوههای جنوبی
رشته
کوههای مرکزی و شرقي: بلندترین قله آن کوه
هراز4465متر است.
خاک و دشت:
.1خاک های حاشیه دریای
مازندران: دارای بازده بالا هستند. دو استان گیلان و مازندران حدود 5.5 مساحت کشور
را تشکیل اما 20٪ زمین های قابل بهره برداری را شامل می شوند. اسیدی شدن و
آبخیزبودن همیشگی زمین از مشکلات بهره برداری از این خاکهاست.
.2خاکهای کوهستانی:
بین بلندی ها بویژه در مناطق شمالی وغربی دشت های رسوبی مناسب برای کشاورزی وجود
دارد، اما به دلیل کمبود آب و شیب تند بهره برداری از آنها مشکل است.
.3خاک دشتهای داخلی: عواملي مانند
کمبود آب، شوری آب، فرسایش خاک و وجود تپه های ماسه ای این زمین ها را غیر قابل
بهره برداری می سازد.
مساحت
کل کشور 165میلیون هکتار است که 31٪ قابل استفاده برای
کشاورزی
(51میلیون هکتار)و 69٪ دیگر زیر پوشش مناطق شهری ، روستایی و جاده و...قرار
دارد.
حدود 73٪ مساحت کشور آب و هوای خشک،
24.4٪ آب و هوای معتدل و2.4٪ آب و هوای سرد کوهستانی دارد.
}انواع آب و هوا:
}1.آب و هوای بیابانی و نیمه بیابانی:بخش های وسیعی از سرزمین های داخلی و کناره های جنوبی
ایران دارای این نوع اب و هواست.از ویژگی های این نوع اب وهوا وجود دوره گرمای خشک
طولانی است که گاه بیش از 7ماه از سال را دربر میگیرد.میزان بارش سالانه در این
نواحی بین 30 تا 250 میلیمتر متغیر است.
}2.آب وهوای کوهستانی:به دو نوع آب و
هوای سرد کوهستانی و آب و هوای معتدل تقسیم میشود.
}آب و هوای سرد
کوهستانی: حدود
40000کیلومتر مربع از سرزمین ایران