اول آنكه در هنگام پي كني به هيچ وجه نمي توان ديوارهاي اطراف پي را دقيقاً صاف به همان اندازه مورد نظر حفر كرد، چون اگر حفاري به وسيلة كارگر صورت گيرد رد اثر كلنگ وي بر روي ديوارها باقي خواهد ماند علاوه بر آنكه ديوارها كاملاً عمود نخواهد بود و اگر حفاري با ماشين صورت گيرد تقريباً هيچگاه فاصله ديوارهاي پي با طول ماشين مورد نظر برابري نخواهد كرد و با توجه به اين مطلب كه در هنگام طراحي پي از طرف مهندس محاسبه بر روي تك تك اجزاء پي از لحاظ باربري حساب شده است لذا اگر پي مورد نظر ذره اي از اندازه طراحي شده كوچكتر باشد ديگر قدرت باربري مورد نظر را نخواهد داشت و اگر پي مورد نظر از اندازه طراحي شده بزرگتر ساخته شود از لحاظ اقتصادي مقرون به صرفه نخواهد بود.
دوم آنكه در هنگام بتن ريزي يا آرماتورگذاري پي امكان دارد قسمتي از خاك هاي ديواره اطراف پي به دخل بتن ريخته شود كه اين عمل باعث كم شدن مقاومت بتن پي مورد نظر خواهد شد.
لذا به منظور جلوگيري از به وجود آمدن اشكالات فوق و مسائلي از اين قبيل در هنگام پي ريزي، اطراف پي مورد نظر را به وسيله ديوارهاي آجري مهار مي كنند.