مقدمه:

کلزا با نام علمی Brassica napus با کمتر از 2% اسید اروسیک در زوغن و کمتر از 30 میکرومول گلوکوزینولات در کنجاله نوع خاصی از کلزای روغنی می باشد. که به کانولا معروف است این دو خصوصیت دانه، روغن کلزا را برای تغذیه انسان و کنجاله را به عنوان منبع پروتئین بالا برای تغذیه دام مناسب کرده است.

کلزا قرن سیزدهم در اروپا کشت می شد، اما احتمالاً کشت آن در آسیا به هزاران سال قبل بر می گردد. این گیاه در آسیا همیشه برای تغذیه انسان و در اروپا به عنوان منبعی برای روغن چراغ و روغن نرم کننده استفاده می شده است. در طول جنگ جهانی دوم، کانادا هزاران هکتار از اراضی خود را برای رفع نیاز نرم کننده های ناوگان دریایی به کشت این گیاه اختصاص داد ولی با جایگزینی موتور دیزل به جای موتور بخار این میزان کاهش یافت.

در سال 1971 رقم اسپان (Span) اولین واریته بااسید اروسیک کم و سه سال بعد رقم تاور (Tower) با مقدار اندک اسید اروسیک و گلوکوزینولات به عنوان اولین واریته های کانولا معرف شدند. نام کانولا در سال 1978 توسط انجمن روغن گیری غرب کانادا به ثبت رسیده و امروزه نیز برای توصیف کلزایی که دارای مقادیر اندک اسید اروسیک و گلوکز زینولات است، استفاده می شود. در سال 1985 در ایالات متحده، مصرف کلزای روغنی حاوی کمتر از 2% اسید اروسیک بدون ضرر تشخیص داده شد. یک سال بعد انجمن پزشکی قلب آمریکا از مردم این کشور قاطعانه درخواست کرد که مقدار اسیدهای چرب اشباع را در تغذیه روزانه خود کاهش دهند. روغن کلزا حاوی 6 درصد اسید چرب اشباع است که پایین ترین میزان در بین روغن های گیاهی تجارتی می باشد.