سلامت عبارت است از برخورداري از آسايش كامل جسمي، رواني و اجتماعي و نه فقط نداشتن بيماري و نقص عضو. جالب توجه است كه حكيم نظامي در كتاب پنج گنج خود، با بهره‌گيري از ايجاز شعر فارسي، تعريف طولاني سازمان جهاني بهداشت را با دو كلمه سلامت = آسودگي (سلامت به اقليم آسودگيست) بيان نموده است.

 تعريف سازمان جهاني بهداشت از سلامتي، يك تعريف ايده‌آل و عملا دست نيافتني است زيرا با توجه به اين تعريف نمي توان فردي را پيدا كرد كه در هر سه بعد جسمي، رواني و اجتماعي كاملا سالم باشد، ضمن اينكه در عمل هم نميتوان مرزي بين سلامت و بيماري در نظر گرفت، در حقيقت اين تعريف مشابه قله مرتفعي است كه هيچ كس نميتواند آن را فتح نمايد ولي تلاش همه افراد بايد به سمت آن باشد و از طرفي بايد براي سطح سلامتي، طيفي قائل شد.

 با توجه به تعریف سلامتی (تعریف WHO) متوجه می شویم که سلامتی یک مسئله چند بعدی است حتی امروزه علاوه بر بعد جسمی ، روانی و اجتماعی ، جنبه معنوی را هم در نظر می گیرند. و باید توجه داشت که ابعاد مختلف سلامتی و یا بیماری بر یکدیگر اثر کرده و تحت تاثیر یکدیگر قرار دارند. چنانچه مشکلات جسمی بر روان فرد مشکلات روانی بر جسم او و نیز هر دوی آنها بر جامعه و اختلالات موجود در جامعه بر هر دو بعد دیگر سلامتی اثر می گذارند لذا اقدامات انجام شده برای ارتقای سلامتی باید به تمام جوانب سلامتی فردی ( جسمی و روانی و معنوی ) و سلامت کلی جامعه توجه داشته باشد .

 سیستم سلامت برای تامین، حفظ و ارتقای سلامت جامعه به وجود آمده است، که این هدف با تعیین نیازها در هر زمان و تدارک خدمات متناسب با آن ها به دست می آید . در قرن بیستم در سیستم سلامت تحول و اصلاح اساسی رخداد هاست. در سال های 1960-1940 در اغلب کشورها سیستم سلامت ملی به وجود آمده است، که منابع مختلف را برای ارائه خدمات مورد نیاز مردم به وجود آورده اند و به دنبال آن در جهت اثر بخش کردن خدمات، افزایش دسترسی و عادلانه نمودن سیستم، استراتژی مراقبت های اولیه بهداشتی برای رسیدن به دورنمای بهداشت برای همه تا سال 2000 دراغلب کشورها به کار گرفته شد . در این حرکت ها بیشتر روی نیازهای مردم توجه شده و جایگاهی برای خواسته ها و یا کاهش فاصله نیاز و تقاضای مردم در نظر گرفته نشده بود.  به دنبال این اصلاحات و در جهت توجه به خواسته های مردم و جامعه و نیز اثربخش تر نمودن سیستم، حرکت های اصلاحی نوینی در اغلب کشورها شروع شده است که بیشتر عملکرد سیستم سلامت را محور قرار داده و با بازنگری در وظایف آن و ارتقای ظرفیت در مدیریت، علاوه بر سلامت، پاسخگویی و نظام پرداخت منصفانه را نیز در اهداف آن قرار داده است. در این اصلاحات، نگرش سیاستگزاران سیستم سلامت از مراقبت های ابتدایی و اولیه به ارائه خدمات دارای اولویت به تمام افراد تغییر یافته است .در راستای اصلاحات اخیر در سیستم سلامت، وظایف آن به شرح زیر بیان شده است: رهبری و سیاستگذاری (Stewardship)، تولید منابع (نیروی انسانی، دانش، فضای فیزیکی و تجهیزات)، تدارک خدمات فردی و غیر فردی و تامین منابع مالی

. نتایج بررسی­های نجام شده نشان می­دهد که کاربرد رفتارها و الگوهای صحیح بهداشت و به عبارتی رفتارهای بهداشتی به طور متوسط یازده سال به طول عمر فرد در مقایسه با فردی که نسبت به این رفتارها بی­توجه است خواهد افزود.
در واقع ملاک عمل در بهداشت فردی، ارایه و مسئولیت فردی است که وی را ملزم به رعایت بهداشت و خودداری از عادات غیربهداشتی می­کند. زمینه­ساز انجام رفتارهای بهداشت، شناخت،اگاهی و نگرش صحیح است. اطلاعات و آگاهی­های فرد در زمینه بهداشت فردی در رعایت اصول و موازین بهداشت فردی می­تواند زنجیره­های به وجود آورنده بیماریها مانند کمبودهای غذایی، بیماریهای انگلی، گوارشی و ... را قطع کند و چون همیشه این امکان برای ما وجود ندارد که با همه افراد محیط خود مدت طولانی معاشر باشیم و خوی ذاتی خود را آن طور که هست به آنان نشان دهیم. لذا قضاوتهای این افراد درباره ما اغلب 

از روی ظاهرمان صورت می­گیرد. بدین ترتیب چه غلط و چه درست، ظاهر هر کس در نحوه قضاوت مردم درباره او مؤثر می­افتد پس چه بهتر که به آراستگی ظاهری توجه شود.

ظاهر آراسته به درست ایستادن، درست راه رفتن، تمیز بودن لباس و متناسب بودن آن بستگی دارد. در عین 
حال پاکیزگی پوست، مو، دندان­ها و سایر اعضای بدن نیز در این میان اهمیت به سزا دارد. چون بی­توجهی به آنها سبب بروز بیماریهای مختلفی می­شود که اگر هم واگیر نباشند، لااقل سبب دور شدن مردم از ما خواهند بود.

دقت و توجهی که هر شخصی در نگهداری سلامت و بهداشت خود اختصاص می­دهد بستگی به میزان ارزشی دارد که برای این موضوع قائل است.

انسان اغلب تا هنگامی که از سلامت کامل برخوردار است معمولاً کمتر به موضوع سلامتی توجه داشته و نسبت به اهمیت آن بی­تفاوت می­باشد و چشمان او بیشتر متوجه سایر مسایل و مقاصد زندگی است. فقط هنگامی فرصت پیدا می­کند به ارزش واقعی آن پی می­برد. که در چنگال بیماری اسیر گردد. در این موقع است که برای اعاده سلامت خود تقلا و تلاش نموده و با خود می­گوید «راستی سلامتی مهمترین نعمتی است که در زندگی نصیب بشر شده است» و این همان کسی است که تا قبل از ابتلا به بیمرای کمترین توجهی به سلامت و بهداشت خود نداشت.

آری انسان تاچیزی را از دست ندهد، به ارزش آن پی نخواهد برد به عبارت ساده­تر از دست دادن آن چیز سبب می­شود که چشم انسان نسبت به اهمیت و ارزش آن بازتر شود. عده­ای از مردم تصور می­کنند که وقتی در شخص علایم بیماری خاصی پیدا نباشد سالم بوده و بهداشت وی رعایت شده است بدین لحاظ مبنی ارزشیابی بهداشتی را تنها در سالم بودن می دانند. 
البته سلامتی متضمن بیمار نبودن است ولی سالم بودن چیزی بیشتر از بیمار نبودن است.یک لحظه به جوابی که به احوال­پرسی دیگران می­دهید فکر کنید وقتی کسی از شما می­پرسد«حال شما چطور است» قبل از جواب دادن چه فکری می­کنید؟ آیا گفتن کلمه «خوبم» به این معنی است که در بدن خود دردی احساس نمی­کنید و بیمار نیستید؟ یا آن که منظورتان این است که یک «شمای» دیگر هم علاوه بر بدنتان وجود دارد که خوشحال، 
راضی، خوب است اگر چنین است، پس وجود شما ترکیبی از تن و روان شماست که به هم وابستگی دارند و سلامت یکی در سلامت دیگری مؤثر است به عبارت ساده­تر تأمین بهداشت با حفظ سلامت و بهداشت تن و روان توأماً عاید می­گردد. و عدم ابتلا به بیماری یا ناتوانی و نقص عضو دلیل بر سلامت و بهداشت نیست بلکه سلامت روانی نیز همراه با سلامت جسمانی در تکمیل بهداشت باید منظور گردد.

در مقابل کسانی که نسبت به مسایل بهداشت بیگانه بوده و یا توجه کمتری به آن دارند و افرادی نیز 
وجود دارند که نهایت دقت در بهداشت خود به عمل می­آورند این افراد دارای قدرت وکارایی بیشتری بوده، خوب می­اندیشند و با حوصله زیاد و رفتار پسندیده با دیگران معاشرت می­نمایند. شما علایم سلامت کامل را در چهره و رفتار آنها به خوبی تشخیص می­دهید.تمامی اعضای بدن آنان دارای شرایطی است که لازمه یک فرد سالم می­باشد و سلامتی رادر گفتار و کردار این افراد که با قدرت، پر حوصله، خونسرد و شاد هستند می­توان 
تشخیص داد.

هر کس بامراعات بهداشت قادر است از لحاظ جسمانی , روانی و اجتماعی در وضع مناسبی قرار گرفته و وظیفه ای را که نسبت به خود و افراد خانواده و جامعه خود دارد به خوبی ادا کند

• سلامتی‌ چیست‌ ؟

عبارتست‌ از رفاه‌ کامل‌ جسمی‌، روانی‌ و اجتماعی‌، نه‌ فقط‌ نبودن‌ بیماری‌ و معلولیت‌، شخص‌ سالم‌ کسی‌ است‌ که‌ علاوه‌ بر سلامت‌ جسم‌ از سلامت‌ روان‌ نیز برخوردار بوده‌ و از نظر اجتماعی‌ و روحی‌ در آسایش‌ باشد.

• بهداشت‌ چیست‌ ؟

بهداشت‌ عبارتست‌ از نگهداری‌ و ارتقای‌ سلامت‌ و پیشگیری‌ از بیماریها و افزایش‌ قدرت‌ روحی‌، جسمی‌ و اقتصادی‌ در افرادی‌ که‌ به‌ علت‌ بیماری‌ ناتوان‌ شده‌اند.

• بهداشت‌ عمومی‌ چیست‌ ؟

یکی‌ از فعالیتهای‌ سازمان‌ یافته‌ اجتماعی‌ است‌ که‌ به‌ منظور حفظ‌، ارتقاء و بازسازی‌ سلامت‌ افراد انجام‌ می‌گیرد و در برگیرنده‌ خدماتی‌ است‌ که‌ به‌ کل‌ جامعه‌ ارایه‌ می‌شود.

• بهداشت‌ فردی‌ چیست‌ ؟

شامل‌ دستورالعملهایی‌ است‌ که‌ در جهت‌ تأمین‌، حفظ‌ و ارتقای‌ بهداشت‌ و سلامتی‌ فرد بکار می‌رود.