بازی چیست؟
در دهه(1960) بازي هاي آموزشي توجه بسياري از رهبران آموزشي را به خود جلب كردند و آنها ارزش رويكرد آموزشي تجربي در افزايش انگيزه و فهم دانش آموزان در محيط هاي آموزشي را مورد توجه قرار دادند.(ليمن سون، 1999؛ به نقل از بورن هيد[1]، 2006)
پاتریک در تعرف بازی می گوید:بازی عبارت است از مجموعه فعالیت های آزاد و
دلخواه که صرفا با اراده و میل خود شخص صورت می گیرد و پرداختن به آن به
علت فشار و جبر هیچ یک از عوامل درونی و بیرونی نیست(موثقی، 1380).
بازی فعالیت های آزاد و پویا، به منظور لذت بردن گروه، بازی می تواند به
صورت موازی، یا به صورت گروهی، یا ترکیبی از این دو باشد. بازی برای کودکان
مهم است چون بوسیله بازی مهارت های ادراکی-حرکتی و شناختی و اجتماعی
گوناگونی را بدست می آورند. همچنین معنی اساسی آن، کشف خود و جهان است. حفظ
سلامت روانی و بدست آوردن یک زندگی متعادل نیز از معانی بازی می باشد
(ریموند و کورسینی[2]، 2002).
بازی نیز همسان با سایر پدیده ها ابعاد و جنبه های وسیعی را در بر
می‌گیرد. گوناگونی این ابعاد باعث شده تا تعریف های زیادی از بازی ارائه
گردد. هریک از این تعریف‌ها با برجسته نمودن جنبه ای از بازی دیدگاه خاصی
را ارائه می دهند. در فرهنگ و بستر، بازی به صورتهای زیر تعریف شده است:
-حرکت، جنبش و فعالیت به مثابه حرکت عضلات
- آزادی یا محدودیتی برای حرکت یا جنبش
- فعالیت یا تمرین برای سرگرمی، تفریح یا ورزش
مشخصه این تعاریف محدود نمودن آن به جنبش های حرکتی و عضلانی است و این
امر باعث می‌شود تا تفاوت میان بازی و ورزش از نظرها دور بماند(مهجور،
1376)
ورزش در فرهنگ و بستر به معنی هرگونه فعالیت یا تمرین است که باعث لذت،
سرگرمی، تفریح یا اشتغال باشد و یا فعالیتی که نیاز کم و بیش به حرکات شدید
و قوی و زورورزی بدنی دارد و بر اساس برخی از سنتها و یا قوانین مقرر
انجام شود. آنچه در تعریف ورزش اضافه گردیده عبارت «رعایت برخی از سنتها و
قوانین مقرر» است که این موضوع در بازی نیز صدق می کند. یعنی انجام هر
بازی مستلزم رعایت مجموعه ای از قوانین و سنتها است. خواه این قوانین و
سنتها به‌صورت آشکار برای مشاهده‌کننده مشهود باشد و خواه نظاره‌گر آنها
را بدون مشاهده به صورت درونی اجرا کند(احمدوند،1390).