هدف از این تحقیق بررسی سرمایه فکری و سیر تاریخی توسعه مفهوم آن با فرمت docx در قالب 41 صفحه ورد بصورت کامل و جامع و با قابلیت ویرایش می باشد

فهرست مطالب

تعریف سرمایه فکری

2-3- سیر تاریخی توسعه مفهوم و کاربرد سرمایه فکری

2-4- دلایل اندازه گیری سرمایه فکری

2-5- اجزای سرمایه فکری

2-6- روش های اندازه گیری سرمایه فکری

2-6-1- کیوی توبین

2-6-2- حسابداری منابع انسانی

2-6-3- ترازنامه نامرئی

2-6-4- کارت ارزیابی متوازن

2-6-5- سرمایه فکری مستقیم

2-6-6- جهت یابی اسکاندیا

2-6-7- حسابداری و هزینه یابی منابع انسانی

2-6-8- کارگزار تکنولوژی

2-6-9- کنترل دارایی نامشهود

2-6-10- ارزش افزوده اقتصادی

2-6-11- ارزش بازار به دفتر

2-6-12- ارزش نامشهود محاسبه شده

2-6-13- جستجوگر ارزش

2-6-14- نتایج امتیازی زنجیره ارزش

2-7- فرمول های محاسباتی و روش های کمی جهت محاسبه ارزش سرمایه های فکری

2-8- طبقه بندی روش های اندازه گیری سرمایه فکری

2-8-1- طبقه اول : روش های سرمایه فکری مستقیم

2-8-2- طبقه دوم : روش های سرمایه گذاری بازار

2-8-3- طبقه سوم : روش های بازگشت روی دارایی ها

2-8-4- طبقه چهارم : روش های کارت امتیازی

پیشینه

منابع

نویسندگان مختلف این واژه را به اشکال گوناگون تفسیر کرده­اند، اما معنی پر کاربرد تر این واژه دانش مفید بسته بندی شده است. دانش در اینجا باید مفهومی کاملا وسیع تعبیر شود. فرآیند ها، سیستم های اطلاعاتی، محصولات جدید ارائه نشده، نام های تجاری، مهارت های کارکنان و فهرست مشتریان همگی می توانند بخشی از سرمایه فکری باشند (سلیمانی، 1384). سرمایه فکری موجودی دانش یک سازمان است که در یک مقطع زمانی خاص در آن وجود دارد. سرمایه فکری شامل تمامی منابع دانش محوری است که برای سازمان ارزش تولید می کنند ولی در صورت های مالی وارد نمی شوند (پابلوس، 2004). به عبارت دیگر سرمایه فکری عبارت است از: داشتن دانش، به کار بردن تجربه، تکنولوژی سازمانی، ارتباط با مشتری و عرضه کننده و نیز توانایی های حرفه ای که یک مزیت رقابتی در بازار را از آنِ شرکت می کند (ادوینسون و مالونه، 1997). به نظر هال سرمایه فکری ممکن است جزو دارایی ها دسته بندی شود (مانند مارک، علامت تجاری، قرادادها و پایگاه داده ها)، یا به عنوان مهارت شناخته شود (مانند اینکه کارکنان دانش چگونگی انجام دادن کار را بلد باشند) و یا فرهنگ سازمانی شرکت. به گفته اسکاندیا، اجزای سرمایه فکری شاخصی برای ارزش آتی شرکت و توانایی شرکت برای کسب نتایج مالی محسوب می شود (زاهدی و لطفی زاده، 1388).

در تعریفی دیگر به نظر ادوینسون و سالیوان سرمایه فکری دانشی است که می تواند به ارزش تبدیل شود. از طرفی سرمایه فکری را مبنایی برای درک دارایی های نامشهود سازمان معرفی کرده اند که شامل دانش، اطلاعات، دارایی های فکری و تجربه است. سرمایه فکری عبارتست از کارکنان، مدیران، رهبران، پرستاران، کارکنان اجرائی، و بطور کلی، نیروی انسانی شرکت و غیره. این سرمایه یک شاخص کلیدی عملکرد است که باید شناخته شود، حفاظت شود و توسط کارکنان پرورش یابد، تا شرکت بتواند در بازار پر تحول اطلاعات، عملکردش را حفظ کرده و بهبود بخشد (یونی، 2000). سرمایه فکری برای شرکت ها تنوع ارزش سازمانی زیادی را فراهم می کند، مانند ایجاد سود، تعیین استراتژی (سهم بازار، رهبری، شهرت)، نواوری، وفاداری مشتری، کاهش هزینه، بهبود بهره وری و موارد دیگر می باشد (هارسون و سالیوان، 2000). مدیریت سرمایه فکری برای موفقیت بلند مدت یک شرکت بسیار مهم تشخیص داده شده است (برنان و کونل، 2000). به گفته مار و اسکیوما سرمایه فکری گروهی از دارایی های دانشی است که به یک سازمان وابسته هستند و با افزودن بر ارزش سازمان از طریق تعیین ذی نفعان کلیدی، بطور چشم گیری در بهبود موفقیت رقابتی سازمان مشارکت می کنند (مار و استارویچ، 2004). سرمایه فكری، ماهیت نامشهودی دارد و به طور همه­جانبه (فراگیر) به عنوان دارایی راهبردی در سازمان­ها  شناخته شده است. اثر وجودی سرمایه فكری در سازمان­ها، موجبات بهبود عملكرد مالی و مزیت رقابتی سازمان را در بر خواهد داشت (بارنی، 1991).