بسم الله الرحمن الرحیم

تفسیر سوره حمد: کلمه «الله»

 کاربرد اسامی و نام ها:

q      اسم از نوع علامت: دارای معنا است ولی معنای آن منظور نشده است

q      اسم: حکایتگر شنای از شؤون صاحب آن یا مبین صفاتی از اوصاف او

تمامی اسامی خداوند: نمایانگر حقیقتی از حقایق ذات مقدس خداوند

                     نمایانگر ذات مستجمع جمیع صفات کمالیه و مبرا از هر گونه نقص و عیب 

الله            

                    هیچ نامی جامعیت این نام را ندارد (هر نام جز الله: بیانگر یکی از کمالات خداوند)

ریشه « الله»            «اله»( عبد): ذات شایسته پرستش که کامل از جمیع جهات است

                           «وله» (تحیر و شیدایی): عقل ها در مقابل ذات اقدس او حیران  اند

معنای «الله»: ذاتی که مستجمع جمیع صفات کمالیه است و همه موجودات ناآگاهانه واله و حیران اویند و او تنها حقیقتی است که شایستگی پرستش دارد.

نکته: شهید مطهری : در فارسی لغتی مترادف «الله» وجود ندارد.

مروری بر برخی واژگان فارسی               واژه «خدا»: «خودآی» [واجب الوجود]

                                                    واژه «خداوند»: صاحب اختیار

                                                    نتیجه: هر نام بیانگر یک شأن از شؤون الله

ترجمه:

           جانم را نشان دار می کنم به آن کسی که همه کمالات و خوبی ها از اوست، که اگر کسی به این ذات (واله کننده) توجه کند، پر مهر و محبت، شیدا و عاشق می شود.