فرمت ورد قابل ویرایش

شامل: 70 صفحه

«اثرات آلودگي هوا بر سلامت انسان»

اثرات آلودگي هوا بر انسان عمدتاً بر چشمها و دستگاه تنفسي است. هنگامي كه گازهاي ناشي از هوا، بخارات، دودهاي غليظ (فيومها)، غبار و غيره منتشر مي‌شوند و با اعضاي بدن تماس مي‌يابند، سوزش چشم و تحريك چشم‌ها، بيني، گلو و شش مي‌گردند.

الف) دستگاه تنفسي

دستگاه تنفسي شامل شش‌ها و مجاري تنفسي (مجراي عبور هوا از حفره بيني به شش‌ها) مي‌باشد. وظيفه دستگاه تنفسي عبارت است از استنشاق هوا به داخل ريه‌ها، جداكردن ناخالصي‌ها از هوا استنشاق شده به دستگاه گردش خون و خارج كردن گاز دي‌اكسيد كربن در خون از طريق حفره بيني است. اگر ذرات معلق توسط انسان استنشاق شود، ممكن است بسته به اندازه آن‌ها در قسمت‌هاي مختلف دستگاه تنفسي رسوب نمايند. ذرات بزرگتر از 10 ميكرون توسط مژه‌هاي بيني نگهداري مي‌شوند و ذرات كمتر از 10 ميكرون، ممكن است به مجاري تنفسي فوقاني وارد گردند. مجاري تنفسي فوقاني شامل: حفره، بيني، حلق بيني (فاز و فارنكس)، حنجره و ناي مي‌باشد. ذرات داراي اندازه‌ي 2 تا 10 ميكرون ممكن است به ناي وارد گردند. امّا حركت موجي شكل مژه مخاط از پايين به بالا ذرات را از ناي به دهان برمي‌گرداند كه در دهان، آن‌ها مي‌توانند بلعيده شوند. مجاري تنفسي تحتاني شامل نايژه‌ها، نايژكها، راه‌هاي هوايي، كيسه‌هاي هوايي، **** هاي ريوي مي‌باشد. ذرات با اندازه كمتر از 25% تا يك ميكرون وارد آلوئل‌هاي ديده شده و رسوب مي‌نمايند كه در نتيجه حجم آلوئل را كاهش مي‌دهند و بنابراين در اثر به حداقل رساندن تبادل اكسيژن از هوا به خون سبب آسيب به ريه‌ها مي‌گردند.

ب) چشم

وقتي مواد معلق يا گازي با قشر خارجي چشم و لايه مخاطي داخلي پلك تماس يابد، ممكن است سبب سوزش چشم گردد. سوزش منجر به ماليدن مي‌گردد كه ممكن است سبب صدمه فيزيكي چشم گردد.

اثرات آلاينده‌هاي هوا بر سلامت انسان

گازهاي معدني:

CO: منوكسيدكربن يك گاز استنشاقي سمي است. وقتي منوكسيدكربن استنشاق مي‌شود از ششها عبور مي‌كند و به داخل پخش مي‌گردد. منوكسيدكربن تمايل زيادي به تركيب با هموگلبين خون دارد.

تركيب منوكسيدكربن با هموگلوبين منجر به تشكيل كربوكسي هموگلبين (COHb) مي‌گردد، تمايل هموگلوبين به جذب منوكسيدكربن بيش از 200 برابر تمايل آنها به جذب اكسيژن است. بنابراين منوكسيدكربن به جاي اكسيژن در خون جذب خواهد شد. بدين‌ترتيب توانايي هموگلوبين خون را براي حمل اكسيژن به بافتها كاهش مي‌دهد و مرگ ناشي از فقدان اكسيژن مي‌تواند اتفاق بيفتد. براساس استاندراد كيفيت هواي آزاد، غلظت منوكسيدكربن براي 8 ساعت تماس ppm10 مي‌باشد. در غلظت ppm100 اكثر مردم دچار سرگيجه و سردرد مي‌گردند. دود سيگار داراي 400 تا ppm450 گاز منوكسيدكربن است. وقتي غلظت CO از 750 تجاوز نمايد، مرگ در اثر تماس كوتاه مدت (چند دقيقه) اتفاق مي‌افتد. در غلظت 250 تا ppm500 مردم دچار كاهش هوشياري مي‌گردند. معمولاً غلظت CO در خيابان‌هاي شهري داراي ترافيك 5 تا ppm20 مي‌باشد.