آتل
انواع آتل
اصول کلی آتل­بندی
نحوه آتل­بندی
حمل مصدوم
اصول کلی حمل مصدوم
حمل­های یک نفره
حمل­های دونفره
حمل­های گروهی
انواع برانکارد
انتقال مصدوم به هلیکوپتر
انتقال مصدومی که قادر به حرکت می­باشد
کنترل مصدوم بی­حال و در حال افتادن



اصول کلی آتل­بندی
1-آتل باید از جنس سخت یا نیمه سخت باشد ← اجازه حرکت به شکستگی را ندهد.
2-قبل از بستن آتل، اگر زخم باز و خونریزی وجود دارد آن را پانسمان کنید و خونریزی را کنترل نمایید.
3-قبل و بعد از بستن آتل باید خونرسانی عضو را کنترل کنید.
4-باید یک مفصل پایین­تر و یک مفصل بالاتر از محل آسیب را روی آتل با باند پهن ثابت نمود. در مورد لگن و ستون مهره­ها و ران، کل بدن باید روی تخته چوبی ثابت شود.
5-در شکستگی اندام فوقانی ←آتل­بندی + آویز
6-دو آتل در دو طرف ساعد و ساق← جلوگیری از چرخیدن اندام
7-انگشتان دست و پا باید از آتل بیرون باشند← گردش خون عضو را کنترل کنید.
8-پس از آتل­بندی، اندام را بالا نگهدارید تا جریان خون آن کمتر شده و تورم آن کاهش یابد.
9-اگر دو نفر امدادگر هستید، یک نفر تا پایان آتل­بندی، محل آسیب دیده را با دست نگه دارد.


نکته مهم
قبل از انتقال و جابجایی مصدوم، حتماً باید اعضای آسیب دیده، آتل­بندی شوند و یا با استفاده از آویزها یا با ترکیبی از آتل و آویز، اندام به بدن ثابت شود تا جلوی آسیبهای بیشتر گرفته شود.
نکته مهم
 
قبل و پس از بستن آتل یا آویز، حتماً خونرسانی اندام در پایین­ترین محل آسیب به صورت مرتب کنترل شود.
نکته مهم
وقتی آسیبها منجر به بدشکلی اندام (مثل شکستگیهای آرنج) شده است و خونرسانی اندام در پایین محل آسیب سالم است، به هیچ وجه سعی در صاف نمودن اندام نکنید و اندام را در همان وضعیت آتل­بندی کنید. تنها در صورتی که خونرسانی عضو مختل است (پایین محل آسیب نبض ندارد و اندام کبود و تیره شده)، با کشش آرام، اندام را در وضعیت مناسب قرار دهید، نبض را چک کنید و در صورت وجود نبض طبیعی آتل­بندی را انجام دهید و دوباره نبض را چک کنید.


آتل­بندی در آسیب بازو
 
1-بالا و پایین محل آسیب را ثابت کنید.
 2-آویز
 
 
آتل­بندی در آسیب ساعد
1-دو تکه چوب دوطرف ساعد
2-بالا و پایین آن را ثابت کنید.
 
 
 
 
 
 


آتل­بندی در آسیب دست و انگشتان
1-یک تکه چوب زیردست و ساعد
2-دور تا دور آن تا روی ساعد بانداژ
آتل­بندی آرنج در وضعیت خمیده (کج)
1-اگر نبض رادیال وجود دارد← بدون راست کردن آرنج← یک تکه چوب را بین مچ و بازو ثابت کنید.
- اما اگر نبض وجود ندارد← به آرامی آرنج را راست کرده ← پس ازایجاد نبض، آرنج را ثابت کنید.
2-آویز و یا با یک باند پهن به تنه ببندید.

آتل­بندی آرنج در وضعیت راست
1-اگر نبض لمس می­شود، آرنج را ثابت نگه دارید.
2-آتل بلند از مچ تا بازو زیر یا کنار دست
3-با بانداژ آن را ثابت کنید.
4-بازو را به بدن ثابت کنید.


 
آتل­بندی زانو در وضعیت خمیده
1-اگر نبض پشت پا یا پشت قوزک داخلی وجود دارد بدون راست کردن زانو ←ران و ساق پا را ثابت کنید -اما اگر نبض وجود ندارد، به آرامی و تحت کشش زانو را راست کنید ← پس از پیدا کردن نبض، ثابت کنید.
2-روی یک تخته صاف، مصدوم را بخوابانید
و مچ پا و لگن را به تخته ثابت کنید.
 


آتل­بندی زانو در وضعیت راست
1-یک تکه چوب زیر پای مصدوم از پاشنه پا تا کمر
2-در محل مچ پا، ساق، ران و کمر،
 مصدوم را به تکه چوب ثابت کنید.


نکته مهم
 
در شکستگی مفاصل اگر نبض انتهای اندام وجود دارد مفصل را هر وضعیتی که هست (حتی خمیده) با آتل ثابت کنید اما اگر نبض وجود ندارد مفصل را به آرامی و با کشش به پایین، راست کرده و نبض را چک کنید. اگر نبض پیدا کرد، آن را با آتل ثابت کنید.


آتل­­بندی ساق
1-دو طرف پا دو تکه چوب قرار دهید.
2-مچ پا و بالای زانو را به تخته­ها ثابت کنید.
آتل­بندی ران
1-یک تکه چوب از پاشنه تا زیر بغل در کناره خارجی پا
-یک تکه چوب از پاشنه پا تا بالای ران در کناره داخلی پا
2-در محل مچ پا، زانو، بالای ران و کمر، مصدوم را به تخته­ها ثابت کنید.
3-در صورت امکان، مصدوم را روی یک تخته چوبی بلند بخوابانید و مصدوم را ثابت کنید.


آتل­بندی مچ پا و پا
1-یک بالش را تا کرده و دور مچ پا بپیچید.
2-آن را در چند نقطه با باند پهن ببندید.
 

آتل­بندی انگشتان
1-بین انگشت مصدوم و انگشت کناری یک پارچه نرم بگذارید.
2-دو انگشت را بهم ببندید اما انتهای انگشتان باز باشد


مهارت خود را افزایش دهید.
زیر نظر مربی هر کدام از آتل­بندیهای زیر را جداگانه روی دوست خود تمرین کنید و سپس از دوست خود بخواهید اندامهای شما را آتل­بندی کند. بازو، ساعد، دست، آرنج (خمیده، راست)، زانو (خمیده، راست)، ساق، ران، مچ پا و پا، انگشتان


حمل مصدوم
 
به جابجا کردن مصدوم از یک محل به محل دیگر، حمل مصدوم گویند.
 
نکته مهم
 
به یاد داشته باشید تا حد امکان نباید مصدوم را جابجا نمود و باید در همان محل، کمکهای اولیه را به مصدوم ارائه کرد تا اورژانس برسد. فقط در مواردیکه خطر جدی دیگری مثل آتش­سوزی، انفجار یا آوار جان مصدوم را تهدید می­کند، اقدام به جابجایی مصدوم کنید.


اصول کلی حمل مصدوم
 
1-تا حد امکان، مصدوم باید کمتر تکان بخورد تا آسیبها بیشتر نشود.
2-کل بدن مصدوم را یکپارچه حرکت دهید.
3-مراقب ایمنی و سلامت خود باشید و روش حمل متناسب با شرایط خود و مصدوم را انتخاب کنید.
4-هنگام بلند کردن مصدوم یا برانکارد، از کمر خم نشوید بلکه از زانوها خم شوید و در حالیکه کمر راست است، بلند شوید.
5-در حین انتقال، بدن خود را به بدن مصدوم یا برانکارد نزدیک نگه دارید تا تعادل شما حفظ شود.
6-گامهای خود را محکم و کوتاه بردارید

حمل­های یک نفره
 
1- کشیدن مصدوم
وقتی تنها هستید و مصدوم سنگین است و روی زمین افتاده است
 
5 نوع کشیدن وجود دارد:
الف: کشیدن لباس
 
ب: کشیدن پتو
 


ج: کشیدن بازو به بازو (قلاب­وار کشیدن)
 
 
 

د: کشیدن آتش­نشانی
اگر دود در بالای اتاق وجود دارد
 
ﻫ : بیرون کشیدن اضطراری از خودرو (برای مثال مصدوم پشت فرمان)
دست چپ ← زیر بازوی چپ مصدوم ←فک مصدوم را از زیر بگیرید
دست راست از پشت مصدوم عبور و زیر بازوی راست وی ببرید ←
مچ دست چپ مصدوم را با دست راست خود بگیرید.
- کاملاً به مصدوم بچسبید. او را بغل کرده و در حالیکه با دست چپ مراقب هستید که سر و گردن تکان نخورد، مصدوم را بیرون بکشید و به آرامی روی زمین بخوابانید.


2- حمل عصایی
اگر مصدوم هوشیار و قادر به حرکت روی حداقل یک پای خود
 می­باشد
 



3- حمل کول کردن (به پشت گرفتن)
-اگر مصدوم وزن کمی دارد و هوشیار است
- برای مسافتهای طولانی کاربرد دارد.


 
4- حمل یک دست و یک پا (آتش­نشانی)
اگر مطمئن هستید مصدوم، شکستگی و
 آسیب ستون مهره­ها و مغز ندارد،
 
 
 
5- حمل گهواره­ای یا آغوشی
اگر مصدوم وزن کمی دارد و شکستگی و
آسیب ستون مهره­ها ندارد

6- حمل به دوش کشیدن
وقتی که قرار است مسافت طولانی مصدوم را حمل کنید.

مهارت خود را افزایش دهید.
انواع حملهای یک نفره را روی دوست خود تمرین کنید. بیاد داشته باشید مصدوم باید وزن کمی داشته و شما قدرت کافی برای حمل او را داشته باشید.


حمل­های دو نفره
اگر دو نفر امدادگر حضور دارند، ترجیحاً از حمل دو نفره استفاده کنید:
 
1- حمل دومچ
- مطمئن هستید که ستون فقرات مصدوم آسیب ندیده است
- مصدوم بیهوش است

2- حمل چهار مچ
اگر مصدوم هوشیار است و ستون فقرات وی آسیب ندیده است


3- حمل با صندلی
عبور از راهروهای تنگ و بالا و پایین رفتن از پله­ها
 
 


4- حمل زنبه­ای (گرفتن بالا و پایین بدن مصدوم)
اگر مصدوم بی­حال یا بیهوش است
اما آسیب ستون مهره­ها و اندام ندارد
 

5- حمل دوعصایی

حمل­های گروهی
 
بهترین روش حمل برای مصدومینی که احتمال شکستگی دارند، حمل گروهی است.
1- حمل آغوشی
امدادگران یک طرف مصدوم قرار دارند

2- حمل زیگزاگی
امدادگران در دو طرف مصدوم قرار می­گیرند و امکان کمک امدادگران بیشتر وجود دارد.


- حمل با پتو



- حمل با برانکارد 
بهترین نوع حمل، حمل با برانکارد است خصوصاً زمانیکه آسیبهای جدی وجود دارد.

نکته مهم
 
1-برانکارد را در همه حال افقی نگهدارید حتی موقع بالا و پایین رفتن از پله­ها.
2-هنگام حرکت، پای مصدوم به سمت جلو و سر مصدوم به سمت عقب باشد مگر در موارد زیر:
وارد کردن مصدوم به آمبولانس
بیرون بردن مصدوم از محل حادثه­خیز (برای این که سر مصدوم زودتر خارج شود).
بالا رفتن از پله­ها
3- اگر برانکارد ندارید، می­توانید با استفاده از دو تکه چوب و یک پتو و یا دو تکه چوب و دو پیراهن و یا دو تکه چوب و مقداری طناب به صورت ابتکاری برانکارد درست کنید.


مهارت خود را افزایش دهید.
انواع حملهای دو نفره و گروهی را با دوستان خود و زیر نظر مربی انجام دهید. نکات ایمنی را رعایت کنید و مراقب باشید به دوستان خود صدمه­ای وارد نکنید. برانکارد ابتکاری بسازید و آن را امتحان کنید.


انواع برانکارد

2- برانکارد مخصوص آمبولانس



3- برانکارد میله­ای – پارچه­ای



4- برانکارد ارتوپدی (scoop stricture)



  (back board 5- تخته پشتی





6- برانکارد مخصوص نجات



 
 7- صندلی مخصوص حمل مصدوم

8- برانکارد سبدی
 
 
 
 
 
9- برانکارد قابل انعطاف
.


انتقال مصدوم به هلیکوپتر
 
-تا زمانی که هلیکوپتر کاملاً فرود نیامده به هیچ وجه به طرف آن نروید.
- پس از فرود کامل تا زمان دستورات لازم از طرف پرسنل پرواز به هلیکوپتر نزدیک نشوید.
-فقط از طرفین هلیکوپتر (محدوده ساعت 3 و 9 در عکس مقابل)، آن هم پس از اجازه پرسنل پرواز می­توان به هلیکوپتر نزدیک شد.
-به هیچ وجه محورهای زیرین هلیکوپتر را لمس نکنید.


انتقال مصدومی که قادر به حرکت می­باشد.
 
در سمت آسیب دیده مصدوم قرار بگیرید. کف دست خود را زیر کف دست مصدوم قرار دهید. دست او را بگیرید و کمی به جلو بیاورید.
دست دیگر خود را دور کمر مصدوم برده و کمربند یا لباس مصدوم را محکم بگیرید.
با قدمهای کوتاه با او هم قدم شوید. اگر احساس کردید در حال افتادن است، افتادن او را کنترل کنید.

مهارت خود را افزایش دهید.
فرض کنید در یک حادثه بزرگ، مصدومی را که برچسب سبز تریاژ دریافت کرده به شما سپرده­اند تا از منطقه خارج کنید. حالا روش انتقال مصدوم قادر به حرکت را روی دوست خود تمرین کنید.

کنترل مصدوم بی­حال و در حال افتادن
 
اگر احساس کردید مصدوم در حال افتادن است سعی نکنید
او را سر پا نگه دارید بلکه به او کمک کنید تا به آرامی روی زمین بنشیند.
 
 

---

برچسب ها: پاورپوينت نحوه آتل بندي حمل مصدوم