لوله دال

لوله دال نوع مختصر شده ی ونتوری متر است. در هر دو دبی سنج سرعت جریان را به وسیله اندازهگیری افت فشار ناشی از مانعی که در مجرا وجود دارد می توان به دست آورد. این تغیرات فشار توسط مبدل های فشار دیافراگمی با نمایشگر دیجیتالی اندازه گیری می شود. این وسایل اندازه گیری نسبت به اوریفیس تلفات فشار کمتری دارند و کاربری وسیعی برای دبی های خیلی زیاد دارند تا جائیکه حتی کاهشهای کوچک در تلفات دارای بهره ی اقتصادی قابل ملاحظه ای می باشد.

در سال 1950 با معرفی اولین لوله دال،این وسیله به خاطر مصرف انرژی پائینش مورد استقبال قرار گرفت. اما مشکل بر سر پیش بینی اندازه ی ضریب تخلیه بود. لوله های ونتوری قدیمی که مقدم به مدل دال می باشد دارای ضرایب تخلیه مشخص اند که تابعی از طول لوله و نسبت ß مي باشد(قطر ورودي / قطر دهانه) که در آن ها به دست آوردن شاخصه های طرح یعنی طول لوله و نسبت بتا آسان بود طرح دال اصول لوله ونتوری را نقض می کند.داده های

بیشتری بایستی جمع آوری شود تا در شرایط

 یکسان نتیجه یکسانی دهد در دهه ی 1960

و 1970 دریافتنند که در مدل دال ضریب تخلیه

 تابعی از عدد رینولدز می باشد و نتایج نشانگر

خطایی بالای 12% در محاسبه سرعت جریان

بود.با انتشار این نتیجه لوله دال دیگر مورد توجه

 عمومیقرار نگرفت. البته استثناهای در این زمینه

 وجود داشت