● تعریف توانبخشی :

- تعریف عام : اقداماتی که برای بازگرداندن فرد ناتوان به جامعه انجام می گیرد .

- تعریف هداندر ( 1994) : توانبخشی شامل تمام اقدامات هدفمند برای کاهش اثر معلولیت در فرد ، قادر ساختن وی

برای دستیابی به استقلال ، کسب زندگی بهتر و خودشکوفایی است .

- توانبخشی  شامل : بازتوانی و آموزش افراد ناتوان و مستقل کردن آنها تا حد امکان ، مداخله در ساختار عمومی

جامعه به منظور متناسب سازی محیط ، حفظ رعایت حقوق افراد ناتوان ، می باشد .

- ابو علی سینا از اولین دانشمندانی بود که برای بیماران خود از درمان فیزیکی استفاده می کرد .

- جمعیت افراد ناتوان : حدود 3 میلیون از افراد جامعه

- حضور در ایران : 1347  ( بدنبال تصویب قانون ایجاد انجمن توانبخشی )

- در برگیرنده ی 6 رشته ی :     - فیزیوتراپی

                                           - کاردرمانی

                                           - اپتومتری

                                           - شنوایی سنجی

                                           - گفتار درمانی

                                           - ارتوپدی فنی ( اعضای مصنوعی )