قسمتی از اسلایدها:

بيماری عروق کرونر (CAD):

عضله قلب بايد دارای خونرسانی کافی باشد . هنگامی که يک شريان کرونری تنگ يا مسدود باشد ، ناحيه ای از عضله قلب که بوسيله آن شريان خونرسانی می گردد دچار ايسکمی می شود ، مهمترين مشکلات ناشی از کاهش خونرسانی عضله قلب آنژين صدری ، نارسائی احتقانی (CHF) وMI می باشد .

آترواسکلروز

در برگيرنده يک پاسخ التهابی با جراحت ديواره شريان و تغيير خواص بيولوژيک و بيوشيميايی ديواره ی شريانی می باشد . اين تغييرات با رسوب رگه های چربی و اسيدهای چرب روی انتهايی ديواره شريان شروع می شود .

تظاهرات بالينی :

علائم و عوارض آن با توجه به درجه رنگی مجرای شريانی ، شکل گيری ترمبوز و انسداد جريان خون به ميوکارد در بيشتر اوقات آنژين صدری بعلت آترواسکلروز ايجاد می شود . اما اگر کاهش جريان خون شديد باشد آسيب غير قابل برگشت و مرگ سلول های ميوکارد و MI – ميوکارد تحت دژنراسيون قرار گرفته و توسط بافت اسکار جايگزين  می شود که موجب ايجاد درجات مختلف اختلالات برون ده قلبی و نارسايی عضله قلب می شود .

در اغلب اوقات علائم آن تا زمانی که شريان 75% تنگ نشود ظاهر نمی گردد .

عوامل خطرزا :

در سه طبقه قرار می گيرند :

1)عوامل خطرزای غير قابل تعديل :

ارث : فاکتور های ژنتيکی که دخيل هستند . افزايش BP – (اختلالات چربی خون –ديابت – چاقی

سن : بالای 40 سال

فهرست مطالب و اسلایدها:

بيماری عروق کرونر (CAD):

آترواسکلروز

تظاهرات بالينی

عوامل خطرزا

عوامل خطرزا قابل تعديل

تدابير جراحی

محدوديت های انجام PTCA

عوارض