عضله قلب بايد دارای خونرسانی کافی باشد . هنگامی که
يک شريان کرونری تنگ يا مسدود باشد ، ناحيه ای از عضله قلب که بوسيله آن شريان
خونرسانی می گردد دچار ايسکمی می شود ، مهمترين مشکلات ناشی از کاهش خونرسانی عضله
قلب آنژين صدری ، نارسائی احتقانی (CHF) وMI می باشد .
آترواسکلروز
در برگيرنده يک پاسخ التهابی با جراحت ديواره شريان
و تغيير خواص بيولوژيک و بيوشيميايی ديواره ی شريانی می باشد . اين تغييرات با
رسوب رگه های چربی و اسيدهای چرب روی انتهايی ديواره شريان شروع می شود .
ساختمان طبيعي شريان از 3 لايه تشکيل شده است:
1- انتيما 2- مديا 3-ادوانتيا
آنترو اسکلروز با معيار های زير مشخص می شود :
1- رسوب مواد حاوی چربی 2- افزايش
تعداد سلولهای عضله صاف
پاتوفيزيولوژي اترواسکلروز :ا
التهاب وحضور ماكروفاژ–فاگوسيتوز چربي-تبديل به سلولهاي جوش-
ماكروفاژهاي فعال-مواد بيوشيميايي ازاد كرده-بروز صدمه بيشتر به اندوتليوم و تجمع
پلاكت و شروع تشكيل لخته –پروليفراسيون سلول صاف ديواره-تشكيل بافت فيبري دور بافت
چربي مرده-اين بافت آتروما يا پلاك است-كپسول ضخيم فيبروز پلاك باعث مقاومت در
برابر جريان خون ونازكي پلاك افزايش ذرات ليپيد و موجب پارگي خونريزي داخل پلاك
–تشكيل ترومبوز –جريان خون مسدود ومرگ ناگهاني قلبي يا انفاركتوس ميوكارد حاد در
اثر ايسكمي ميگردد.