هیپرلیپدمیا و چربی ها

هايپرليپيدمي عبارت است از سطح بالاي چربيهاي خون شامل كلسترول و تري گلسيريدها هستند

تعدادي از تركيبات شيميايي مختلف در غذاها در بدن تحت نام ليپدها يا چربيها طبقه‌بندي مي‌شوند. اين مواد عبارتند از : 1- چربيهاي خنثي يا تري گلسيريد 

2- فسفوليپيد3- كلسترول 

قسمت ليپيدي پايه تري گلسيريد و فسفوليپيد اسيد‌هاي چرب مي‌باشد. 

اگر چه كلسترول محتوي اسيد چرب نيست اما هسته استرولي آن از فرآورده‌هاي تجزيه مولكولهاي اسيد چرب تشكيل مي‌شود و به همين علت به آن خواص فيزيكي و شيميايي مواد ليپدي را مي‌بخشد. 

تري گليسيريدها به طور عمده در بدن براي تأمين انرژي براي رونه‌هاي مختلف متابوليك، به صرف مي‌رسند و از اين نظم سهم برابرري با كربوهيدرات‌ها دارند. همچنين ليپيدها در تشكيل غشاءهاي سلولي و اعمال داخل سلولي مورد استفاده قرار مي‌گيرند

بلند و يك مولكول گلسيرول تركيب شده‌اند. وقتي مقدار ‏TG بالا مي‌رود در بافت چربي رسوب مي‌كند. عوامل بالا برندة تري گليسيريد: و صرف غذاهاي چرب، و صرف الكل، حاملگي، داروهاي بالابرنده: كلسيته امين، انستروژن، ضدبارداري.

داروهاي كاهنده، اسيد اسكوربيك، آسپارژنياز، كلوفيبرات

كلسترول: 

مهمترين چربي كه باعث بيماري آرتريو اسكلروتيك عروق مي‌شود كلسترول است. براي توليد استروئيدها اسيد صفراوي و غشاي سلولي استفاده مي‌شود. بيشتر از چربيهاي حيواني بدست مي‌آيد. كبد كلسترول را در فرم آزاد متابوليزه كرده و فرم آزاد توسط ليپوپرتئين منتقل مي‌شود. 75%كلسترول، IDL و 25%، VLDL متصل مي‌شود. پائين بودن آن نشانة بيماري شديد كبدي مي‌باشد چرا كه كبد مسئول متابوليزه كردن فرآورده‌هاي كلسترولي خوراكي است. سوء تغذيه نيز سبب كاهش كلسترول مي‌شود. كلسترول به تنهايي نشانگر دقيقي از بيماريهاي قبلي نيست. مقادير كلسترول در دورفه متفاوت ممكن است متفاوت باشد. تغييرات وضعيتي و بيماريها روي آن تأثير مي‌گذارد. حاملگي سطح آن را بالا مي‌برد. 

 داروهاي افزايش دهندة كلسترول: هورمون آدرنوكورتيكو تروپيك، استروئيد، بلوكه‌هاي آدرنرژيك، كورتيكواستروئيد، اپي نفرين، داروهاي خوراكي جلوگيري از بارداري، فني تئوين، سولفوناميد، ديورتيك يتازيدي، سيكلوسپورين و ويتامين D. 

 داروهاي كاهندة كلسترول: آلوپرينول، آندروژن، عوامل اتصال يابنده به اسيدهاي صفراوي، كاپتوپريل، كلوفيبرات، اريترومايسين، ايزونيازيد، لووستاتين، مهار كنده‌هاي مونوآمينواكسيد از، نئومايسين، نيايسين و نيترات. 

HDL، IDL، VLDL: 

ليپوپروتئين‌ها پروتئين‌هاي موجود در خون بودهوظيفه اصلي آنها انتقال دادن كلسترول، تري گليسريد و بقية چربيها مي‌باشد. IDLها در اصل كلسترول‌اند، VLDL عمدتاً تري گليسريد و HDL غالباً پروتئين. 

HDL ناقل كلسترول است به نظر مي‌رسد وظيفة آن اين است كه كلسترول را از بافت‌هاي محيطي برداشته و جهت دفع، كبد مي‌برد. همچنين مي‌توانند با ممانعت از برداشت سلولي كلسترول و ليپيد اثر محافظتي داشته باشد و اين همان اثر محافظت كنندگي آنها در برابر بيماريهاي قلبي – عروقي مي‌باشد. 

نسبت HDL، كلسترول توتال حداقل بايد باشد و نسبت ايده‌آل است. 

LDL غني از كلسترول است. كلستروليتوسط IDLها منتقل مي‌شوند مي‌توانند در بافت‌هاي محيطي رسوب كنند و باعث افزايش ريسك خطر بيماريهاي قلبي عروقي شوند. پس سطوح بالاي IDL آتروژنيك مي‌باشد. سطح IDL در مبتلايان، بيماريهاي قلبي عروقي بايد كمتر از 120 و در افراد غير مبتلا كمتر از 180 باشد. هر چند VIDLها مقدار اندكي كلسترول را حمل مي‌كنند ولي بيشترين حمل كنند‌ة تري گليسريد خون هستند و با درجات خفيفي در افزايش ريسك بيماريها آرتويو اسكلروتيك انسدادي نقش دارند. اندازه‌گيري مقادير HDL، IDL، VLDL بخشي از تست Lipid Profile مي‌باشد. اين تست براي بررسي ريسك بيماري عروق كرونر به كار مي‌رود. مقادير بالاي HDL ريسك بيماري كرونري را كم كرده و در صورت مقادير بالاي LDL و VLDL ريسك بيماري انسدادي عروق كرونر افزايش مي‌يابد