موضوع : مقاله توسعه اقتصادی و کارآفرینی روستایی در مالزی

توضیح : این فایل به صورت ورد و آماده چاپ می باشد

 مقدمه
مالزي از كشورهاي نسبتاً پرجمعيت آسيايي است كه اغلب مردم آن همانند ساير كشورهاي آسيايي به فعاليت‌هاي كشاورزي مشغولند. تا سال 1957 يعني تا قبل از استقلال، نابساماني‌هاي عمده‌اي در اقتصاد اين كشور وجود داشت. عدم توجه به بخش كشاورزي و نقش آن در توسعه اقتصادي يكي از علل عمده بروز اين مشكلات بود. در اين زمان بخش زيادي از مردم مالزي در فقر به‌سر مي‌بردند.
پس از برچيده شدن استعمار از مالزي، اقتصاد اين كشور تغييرات ساختاري عمده‌اي را طي حدود 5 دهه تجربه نمود. اجراي چندين برنامه عمده با هدف ريشه‌كن‌سازي فقر، تاكيد و توجه به برنامه‌هاي توسعه روستايي، رونق بخش كشاورزي و حضور موثرتر دولت در سياستگذاري‌ها، موفقيت‌هاي چشمگيري را براي اين كشور به ارمغان آورد. نرخ فقر از رقم 4/52 درصد در سال 1970 به 1/6 درصد در سال 1997 رسيد و تاثير بحران‌هاي مالي تا حد زيادي كاهش يافت( 1 ).
با تاكيد بر بخش كشاورزي، ميزان صادرات در اين بخش از 9/13 ميليارد رمنيبي در سال 1980 به 4/33 ميليارد مبني در سال 1998 رسيد كه نشانگر رشدي 8/9 درصدي بود (2 ).
علاوه بر بخش كشاورزي، گام‌هاي مهمي نيز در توسعه بخش صنعتي بويژه در روستاها برداشته شد به‌طوري كه سهم صنعت و توليدات صنعتي در توليد ناخالص ملي در اين دوران به ميزان قابل توجهي افزايش يافت.
امروز مالزي با سرعت به سمت صنعتي شدن پيش مي‌رود. توليد و توزيع محصولات كشاورزي چرخ اقتصاد مالزي را به حركت در مي‌آورد و در كنار آن توليدات صنعتي راه را براي پيشرفت بيشتر باز مي‌كند. چهره فقر در اين كشور به‌تدريج رنگ مي‌بازد و مالزي به آينده درخشان‌تري مي‌انديشد.
1. توسعه روستايي زيربناي رشد اقتصادي
جمعيت كثيري از مردم مالزي را روستانشينان تشكيل مي‌دهند. در سال 1957 (در زمان استقلال) 5/73 درصد جمعيت اين كشور در روستاها زندگي مي‌كردند كه اين رقم تا سال 1995 به 3/45 درصد كاهش يافت.
با توجه به جمعيت كثير روستانشينان مالزي اكثر برنامه‌هاي توسعه اقتصادي مالزي در دهه‌هاي اخير با تاكيد ويژه‌اي بر توسعه روستايي و كاهش فقردر ميان روستاييان تدوين و اجرا شده است. اين برنامه‌ها چند هدف اصلي را دنبال مي‌كردند:
•    •        ايجاد اشتغال در بخش‌هاي غيركشاورزي
•    •        كنترل جمعيت
•    •        توسعه اجتماعي و شهري‌سازي روستاها
•    •        كاهش مهاجرت روستاييان به شهر
•    •        افزايش سطح رفاه روستانشينان
چهار استراتژي عمده برنامه‌هاي توسعه روستايي عبارت بودند از( 1 ) :
1.    1.       توسعه كشاورزي
2.    2.       توسعه يكپارچه روستايي
3.    3.       صنعتي نمودن روستاها
4.    4.       توسعه مراكز رشد روستايي
 1. توسعه كشاورزي
پس از استقلال مالزي عمده روستاييان آن در بخش كشاورزي به كار اشتغال داشتند. كشاورزان مالزيايي درآن زمان به دو دسته تقسيم مي‌شدند. گروه اول خرده‌مالكان بودند كه به كشت‌وكار محصولاتي چون كائوچو، روغن‌هاي گياهي، نارگيل و برنج مي‌پرداختند و دسته دوم هم از طريق ساير فعاليت‌هاي كشاورزي مانند صنايع تبديلي، مشاغل نيمه‌صنعتي مانند كار در معادن، توليدات دستي، عمليات ساختماني، حمل و نقل، و خدمات امرار معاش مي‌كردند. در آن زمان اقتصاد مالزي تا حد زيادي وابسته به صادرات دو محصول كائوچو و قلع بود. نيروي كار ارزان، زمين‌هاي كشاورزي اندك و هزينه‌هاي اوليه كشاورزي نسبتاً بالا بود و همه اينها باعث ركود در بخش كشاورزي مالزي شده بود.
پس از بر چيده شدن استعمار از مالزي، بي‌توجهي به بخش كشاورزي جاي خود را به مشاركت فعال در توسعه كشاورزي داد. در ابتدا و در دهه 1960 تلاشهاي دولت بيشتر معطوف به توسعه شيوه‌هاي سنتي كشاورزي بود تا بتواند درآمد روستاييان را افزايش دهد. اما پس از آن "اصلاحات كشاورزي"به‌عنوان كليدي‌ترين استراتژي در توسعه روستاي كشور مورد تاكيد قرار گرفت و از آن پس تغييراتي اصولي در ساختار بخش كشاورزي پديد آمد.
فهرست مطالب
فهرست مطالب :    1
مقدمه    1
1. توسعه روستايي زيربناي رشد اقتصادي    2
1. توسعه كشاورزي    3
2. توسعه يكپارچه روستايي    6
3. صنعتي‌سازي روستاها    8
4. توسعه مراكز رشد روستايي    9
كارآفريني و اشتغال در روستاهاي مالزي    9
عوامل موثر در توسعه اقتصادی مالزی و همکاری با ایران    10
مناسبات ایران و مالزی:    11
زمینه های همکاری میان ایران و مالزی:    12
منابع:    13