این موضوع یک پدیده ثانویه
یعنی آلودگی محیط زیست را نیز به وجود آورده است. ضمن اینکه تاثیر متضادی نیز بر
تخریب کیفیت زندگی داشته است. در طول تاریخ، پیشرفت کیفیت زندگی که ناشی از فناوری
های جدید بوده است همواره زیر سایه تاثیرات منفی آن بر محیط زیست قرار گرفته است
اما اخیرا تردیدهایی در این مورد به وجود آورده است که آیا لزوما توسعه فناوری
بهبود کیفیت زندگی بشر را تضمین خواهد کرد. مشاهده شده است که افزایش بهره وری، نه
تنها باعث شتاب گرفتن استهلاک مواد اولیه شده، بلکه از طریق تخلیه ضایعات باعث تخریب
محیط زیست نیز می شود. از یک سو محیط زیست یک منبع تامین انرژی و مواد اولیه است،
که به انواع کالاها و خدمات تبدیل می شوند تا برای برآوردن نیازهای انسانی مورد
استفاده قرار گیرند؛ از سوی دیگر، محلی است برای ضایعات و آلودگی هایی که توسط تولیدکنندگان
و مصرف کنندگان ایجاد شده اند. یکی از جنبه های نگران کننده این مساله این است که
بشر در مورد اثرات بلندمدت حضور این مواد شیمیایی در طبیعت چیز زیادی نمی داند. در
حال حاضر می دانیم که در بلندمدت این مواد شیمیایی می توانند باعث سرطان، آسیب های
عصبی، عقب ماندگی یا نقص عضو و جهش ژنتیکی شوند. وقتی که این مواد وارد محیط زیست
می شوند، به شکلی بسیار پیچیده در طبیعت پراکنده و منتشر می شوند و ممکن است به
مواد دیگری تبدیل شوند که اثرات متفاوتی دارند. در این تحقیق ما به بررسی تاثیرات
منفی دو صنعت مختلف ذوب آهن و پتروشیمی بر محیط زیست را بررسی میکنیم
برای اطمینان از برخورداری از یک آینده پایدار و توازن اکوسیستم به عنوان یک کل
برای خودِ ما و برای نسل های آتی، نیازمند این هستیم که اقدامات مناسب را به منظور
حفظ و مدیریت محیط زیست انجام دهیم
برچسب ها:
barresi-aloodegi-haye-zist-mohiti-sanaye-zob-ahan-va-petroshimi