راه حلهای پیشنهادی
پس از گردآوری دادههای لازم از طریق مطالعه کتاب‌ها، مجلات و تحقیقات انجام شده، پرسشنامهها، مصاحبه با دانشآموزان و مشاهدهی کلاس همکاران، به تجزیه و تحلیل آنها پرداخته، ضمن تبادل تجربه با همکاران به راه حلهای پیشنهادی زیر دست یافتم:
1. پرورش دقّت و تقویت حافظه دیداری و شنیداری
میرزا بیگی (1389) معتقد است تا چیزی را خوب نبینیم نمیتوانیم به خاطر آوریم، پس باید در ابتدا خوب دیدن را آموزش دهیم. برای خوب دیدن و خوب شنیدن، حضور ذهنی کامل و کنجکاوی لازم است. تمرکز حواس، ذاتی یا ارثی نیست بلکه اکتسابی بوده و هر فردی میتواند دارای تمرکز و دقت باشد، فقط باید راه و روش آن را یاد بگیرد، به کار ببرد و این مهم اتفاق نمیافتد مگر آن که راهکارهای لازم جهت پرورش دقّت و تمرکز پیشروی فرد قرار گیرد.
2. اجرای بازیهای تمرینی هدفدار
فضلیخانی(1386) معتقد است که در بازی، روابط اجتماعی دانشآموزان، مشارکت پذیری، اعتماد و روحیهی تعاون تقویت میشود. بازی، رشد فرآیندهای یادگیری همچون مشاهده، تجربه آموزی، حل مسأله و خلاقیت را در دانشآموزان تقویت میکند و مهمتر از همه، یادگیری را برای دانشآموزان لذّتبخش میسازد. رضوانی(1387) و ابراهیمی(1385) نیز، چنین تجربهای را کسب کرده بودند که، اجرای بازیهای تخصصی، تأثیر بسزایی در میزان یادگیری درس ریاضی دانش آموزان دارد.
3. ایجاد شادی و نشاط در ساعت ریاضی
فضلیخانی(1386) معتقد است که لازمهی هر شروعی، ایجاد ارتباط مطلوب و فضاسازی است. نقطه شروع به هنرمندی خاص نیاز دارد تا انگیزهای توأم با هدفمندی و نشاط در دانشآموزان به وجود آورد. وی با اقتباس از بهار الانوار می گوید: «هنگامی که دلها نشاط یافتند، علم و کمال را در آنها به ودیعه بگذارید و هرگاه از نشاط تهی و گریزان شدند، آنها را وداع کنید؛ زیرا دلها در چنین حالتی آمادهی فراگیری علم نیستند.» عزیزخانی(1388) نیز پس از انجام پژوهش خود، به این نتیجه رسیده بود که با ایجاد محیط شاد، میتوان علاقهمندی دانشآموزان را به درس ریاضی، افزایش داد.
برچسب ها:
یادگیری مشارکتی دقت عمل بازی های هدف دار