مقدمه

ارزيابي كيفي منابع آب به صحت و دقت آزمايش هاي فيزيوكوشيميايي و باكتريولوژيكي بستگي دارد. داده هاي مورد ارزيابي نيز با نحوه برداشت آب در ارتباط مي باشد. بنابراين حتي در صورت بكارگيري روش هاي پيشرفته آزمايشگاهي چنانچه نمونه برداري آب از منبع اصلي با شرايط علمي و استاندارد مطابقت نداشته باشد، نتايج غلط و گمراه كننده اي در بر خواهد داشت.

از اولين اقداماتي که در طراحي يک سيستم آبياري بايستی انجام گيرد بررسي خصوصيات کيفي آب است. به بيان ديگر نمونه برداري صحيح از آب آبياري نخستين و مهمترين مرحله بررسي کيفيت آب است. نمونه اي که براي انجام آزمايشات کيفي برداشت مي شود بايد معرف منبع آب مورد استفاده در طول سال باشد.

فرايند نمونه برداري آب شامل مراحل نمونه گيري آب، تثبيت و انتقال به آزمايشگاه است. به عبارت ديگر در نگهداري از نمونه برداشتي تا زمان انتقال آن به آزمايشگاه و انجام آزمايشات کيفي بايستي توجه ويژه داشت تا در خواص فيزيکي، شيميايي و بيولوژيکي آن تغييري ايجاد نگردد.