تدوين معيارهاي شايسته و مورد پذيرش براي ارزيابي خط مشي،همانطور كه بسياري از صاحبنظران اظهار كرده اند،طاقت فرسا و بحث انگيز است.تحليلگران در ارزيابي هاي خود اغلب با طرح مفاهيم مبهمي مثل موفقيت يا شكست به اظهارنظر مي پردازند.ولي همانطور كه اينگرام و مان متذكر شده اند:

پديده شكست(يك خط مشي)آنطور كه بسياري از منتقدان معاصر خط مشي و سياست ما را به قبول آن وامي دارد،نه ساده است و نه قطعي.موفقيت و شكست،مفاهيمي بي ثبات،اغلب بسيار ذهني و منعكس كننده اهداف فردي،درك نياز و حتي شايد برداشت روانشناسانه خاصي از واقعيتها باشد.ضرب المثل قديمي پرسش از دونفر در مورد ميزان آب موجود در ليوان،مثال مناسبي در اين مورد است،كه يكي بر اساس نگرش فردي خود،نيمه پر و ديگري نيمه خالي آن را مي بيند.

 ارزيابي چيست؟

به طور کلي ارزيابي خط‌مشي‌هاي عمومي، مقايسۀ اهداف پيش‌بيني شده براي خط‌مشي و نتايج حاصل از آن است که به وسيلۀ مراجع دولتي يا غيردولتي صورت مي‌گيرد. به نظر يکي از صاحب‌نظران توجه به ارزيابي براي تعيين اعتبار و شايستگي برنامه‌ها و خط‌مشي‌هاي عمومي است: اينکه اين برنامه‌ها چه نقشي در حلّ مسائل و مشکلات عمومي داشته و جهت‌گيري آنها چگونه بوده است؟

در اينجا ارزيابي به دو صورت مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اوّل اينکه به عنوان يک فعاليت و وظيفه سازمان‌هاي عمومي مطرح است. دوم اينکه به عنوان يک تلاش جدّي براي قضاوت در مورد اعتبار و ماهيت برنامه‌ها و خط‌مشي‌هاي مشخص تلقي مي‌شود. البته اين دو مورد گرچه ظاهراٌ متفاوت‌اند ولي به هم ارتباط نزديکي دارند. در مورد مسئلۀ اول ما به دنبال ابزاري هستيم که سازمان‌هاي عمومي بدان وسيله، بازبيني، نظارت و قضاوت در مورد پيشرفت کار را انجام مي‌دهند. در خصوص مسئله دوم ما به دنبال شناسايي روش‌هاي منظمي هستيم که به وسيلۀ آنها برنامه، تصميمات و خط‌مشي‌ها بررسي و ارزيابي مي‌شوند.

تدوين