پيش‌آگاهي از وقوع بيماري بلاچ برگي گندم ناشي از Septoria tritici در تنظيم و طراحي دقيق مبارزه شيميايي بسيار حائز اهميت است. يكي از روشهاي شناسايي اين بيماري پيش از بروز علايم، استفاده از فن‌آوري ايمني‌سنجي است. در اين تحقيق اهميت بهره‌گيري از اين فن‌آوري در تعيين نوع، مقدار مصرف قارچكش و زمان سمپاشي مورد بررسي قرار گرفته است. براي اين منظور در 44 ظرف كاشت، گندم رقم روشن كاشته شد. گياهچه‌ها در مرحله 12 روزگي با سوسپانسيوني از اسپوريدي‌هاي قارچ مايه زني شدند. 20 ظرف كاشت پيش از بروز علايم بيماري و 20 ظرف ديگر پس از بروز آن با سه ميزان 2، 1 و 5/0 درهزار از قارچكش‌هاي پروپيكونازول و سايپروكونازول با سه تكرار سمپاشي شدند. چهار ظرف كاشت باقيمانده در هر دسته نيز بعنوان شاهد با آب معمولي تيمار گرديد. اين طرح بصورت طرح فاكتوريل و در قالب طرح كاملاً تصادفي به اجرا درآمد. چگالي نوري نمونه‌هاي برگي پس از عصاره گيري و انجام آزمون الايزا تعيين و به مقادير واحدهاي پادگني قارچ تبديل شده و تاثير هر يك از تيمارها بر اين مقادير مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بين مقادير درصد كاهش واحدهاي پادگني در صورت اعمال سمپاشي پيش و پس از بروز علايم اختلاف معني داري وجود دارد. همچنين درصورت استفاده از قارچكش پروپيكونازول و سايپروكونازول با پيش‌آگاهي بيماري مي‌توان ميزان سمپاشي و در نتيجه هزينه سمپاشي با هر دو قارچكش را تا 4 برابر كاهش داد. اختلاف معني داري بين درصد كاهش واحدهاي پادگني در دو قارچكش سايپروكونازول و پروپيكونازول ديده نشد. استفاده از اين فن‌آوري علاوه بر تعيين زمان دقيق اعمال تيمارها، به كاهش قابل توجه ميزان سمپاشي با قارچكش‌ها و تأثير هرچه بيشتر آنها خواهد انجاميد.