باوجود آنکه اتصال خازنهاي موازي به ماشين‌القايي سه فاز و چرخاندن ماشين با سرعتي بالاتر از سرعت - نکرون ماشين را به يک ژنراتور القايي خود تحريک مبدارميسازد ولي کارآيي آن بصورتيکه از يک ژنراتور انتظار ميرود نخواهد بود. اين امر ضرورت طراحي ژنراتور القايي سه فاز خود تحريک را آشکار ميسازد. بررسيهاي انجام شده در پاياننامه حاضر نشان ميدهد که بطور کلي کاهش پارامترهاي ماشين‌القايي در بهبود کارآيي ژنراتور القايي مفيد است و از بين آنها مقاومت موتور مهمترين پارامتر طراحي ميباشد که بايد مدنظر قرار گيرد. ولتاژ خروجي ژنراتور را ميتوان توسط خازنهاي موازي با آن تثبيت کرد ولي تنظيم فرکانس ژنراتور تنها با تنظيم سرعت چرخش روتور امکان‌پذيراست . اهداف اصلي در طراحي ژنراتور به حداقل رسانيدن مقاومت اهمي‌روتور و افزايش چگالي فلو در هسته استاتورآن است . نتايج حاصل ازنرم‌افزار تهيه شده که براساس روش معمولي طراحي ماشينهاي القايي و توجه به مسائل مربوط به ژنراتورها ميباشد، نشان ميدهد که طول هسته استاتور نسبت به موتورالقايي استاندار متناظر 40 درصد تقليل يافته و درپي‌آن تنظيم فرکانس از 10 درصد به 4 درصد کاهش پيدامي‌کند. حداکثر افت ولتاژ اين ژنراتور در شرايطي که ظرفيت خازن متصل به ترمينالهاي آن ثابت باقي ميماند 6 درصد ميباشد که در مقايسه با افت ولتاژ ناشي از موتورهاي القايي 24 درصد کاهش يافته است . باتوجه به نتايج حاصله، ميتوان انتظار داشت که براساس فرضيات مطرح شده بدون استفاده از مدار کنترل ولتاژ ميتوان به ژنراتور القايي با تنظيم ولتاژ و فرکانس در حدودي که استانداردها ارائه داده‌اند رسيد.