استارت :

انواع استارت : نشسته و ایستاده

استارت نشسته و حالات آن :

الف ـ استارت کوتا ( جمع ) یا بسته

این استارت بهتر است برای کودکان و نوجوانان و مبتدیان دو انجام گیرد . در همه استارت ها نشسته ، طاق دست ها رو به جلو باشد .

ب ـ استارت متوسط :

مناسبترین استارت ، استارت متوسط است . هم قدرت زیاد نمی خواهد و هم زیاد بسته نیست ، هم تا کنون کاربرد بیشتر در بین دوندگان داشته و تقریباً وزن بدن بطور متوسط روی دستها و پاها است . در استارت متوسط وضعیت سر و گردن بالا چشم ها تقریباً 3 تا 4 متر جلو خط شروع دوخته می شود .

ج ـ استارت بلند ( باز )

تعادل بدن مناسب نیست و تمایل به جلو کمی بیشتر از سایر استارتها می باشد در ضمن نیاز به قدرت و نیروی بیشتری است . بیشتر دونده ای مثل تامی اسمیت از این استارت استفاده می نماید . استارت هایی که در قوس می باشد مشکل تر است مانند دو 200 متر و 400 متر که حتماً تخته استارت باید در لبه داخلی باند قرار گیرد تا دونده بتواند در خط مستقیم سرعت بگیرد و تعادل خود را در گریز از مرکز قوس حفظ نماید و به حد اکثر سرعت خود تا 30 متری مسافت برسد . در 200 متر و 400 متر خروج از قوس و تغییر حالت بدن مهم است .

 مراحل آموزش استارت :

1ـ خود مربی چندین بار به استارت بنشیند و کاملاً تکنیک استارت نشسته را برای مبتدیان توضیح دهد .

 2ـ تعیین پای راهنما : با انجام تمرینهای لی لی روی یک پا ، حرکت سقوطی رو به جلو و عکس العمل پای اول ( پای راهنما ) ضربه زدن به توپ با یک پا ، تاب تناوبی پاها به بالا . پای جلو پای راهنما می باشد که در استارت پای راهنما در عقب و پای اتکا در جلو ی باشد .تمرین فرد  و فرد ( به جای خود ) ( حاضر ) و حرکت و کنده شدن پاها از زمین آموزش داده شود . نو آموزان این مراحل را از عقب ، طرفین ، جلو مشاهده کنند . عکس العمل جدا شدن را چندین بار تکرار نمایند و تا 30 متری ادامه دهند تا نسبت به صدا شرطی شود . اجرای تمرین هر مرحله جزء استارت جداگانه کنترل شود .