چکیده:
در جوشكاري فولاد زنگ نزن آستينتي ريز ساختار جوش با ساختار آستينتي فلز پايه اختلاف دارد و غالبا فاز فريت در جوش بوجود مي آيد. اهميت اين فاز در مطالعات خوردگي و ميزان تنش هاي پسماند ناشي از جوشكاري آشكار مي شود، لذا در اين تحقيق سعي بر آن است تا تاثير شرايط و متغيرهاي جوشكاري بر مورفولوژي و درصد فاز فريت ايجاد شده در فولاد زنگ نزن آستينتي 316 مطالعه گردد. بدين منظور اثر طرح اتصال، ضخامت فلز پايه،
نوع الكترود جوشكاري، تعداد پاسهاي جوش و جنس پشت بند جوشكاري مورد بررسي
قرار ميگيرد. نتايج مطالعات حاكي از آن است كه تحت شرايط مختلف، عدد فريت
جوش در محدوده 26-1 تغيير مي كند و پيش بيني دياگرام ساختاري شفلر به
واقعيت بسيار نزديك است. تصاوير متالوگرافي نمونه ها نيز از تشكيل فريت با
موفولوژي هاي متفاوت از قبيل فريت يوتكتيكي بين سلولي، سوزني، اسكلتي و
شبكه اي حكايت مي كند. بنابراين با كنترل شرايط و متغيرهاي فرآيند جوشكاري،
امكان رسيدن به ريز ساختار مورد نظر در جوش فولاد زنگ نزن آستنيتي 316
وجود دارد.
نویسندگان: مهدي شاهدي اصل، امير حسين كوكبي، پدرام مهديزاده تهراني
برچسب ها:
tasir-sharayet-va-motaghayerhaye-joshkari-Bar-morphology-va-mizan-ferrite-dar-fuladhaye-zang-nazan-osteniti-316